Bazen o denli hüzünlenirsiniz ki tarifsiz bir sıkıntı kaplar içinizi.Hele bu yaşadığımız günler...Çocuk ölümleri,terör,yalnızlık...Çakalların egemen olduğu bir ortamda kalabalıklardan kaçmak...İşte bu durumlarda büyük şairin mısralarıyla "BİR ZAMANLAR PARİS'DE" hissederim kendimi:
İÇE KAPANIŞ
"Derdim: yeter, sakin ol, dinlen biraz artık;
Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam,
Siyah örtülere sardı şehri karanlık;
Kimine huzur iner gökten kimine gam...
Bırak, şehrin iğrenç kalabalığı gitsin,
Yesin kamçısını hazzın sefil cümbüşte;
Toplasın acı meyvesini nedametin
Sen gel, derdim, ver elini bana, gel şöyle.
Bak göğün balkonlarından, geçmiş seneler
Eski zaman giysileriyle eğilmişler;
Hüzün yükseliyor, güler yüzle, sulardan.
Seyret bir kemerde yorgun ölen güneşi
Ve uzun bir örtü gibi doğuyu saran
Geceyi dinle, yürüyen tatlı geceyi..."
Charles Baudelaire..Çeviri:Sabahattin Eyupoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder